Międzynarodowy Dzień Walki z Ubóstwem, ustanowiony w 1992 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ, jest obchodzony co roku 17 października. Aż 808 mln ludzi — czyli 1 na 10 osób na świecie — żyje w skrajnym ubóstwie.
Wyeliminowanie skrajnego ubóstwa wśród wszystkich ludzi na całym świecie do 2030 r. jest jednym z 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju przyjętych przez ONZ w 2015 r.
Ubóstwo na świecie.
Ubóstwo ma wiele wymiarów, ale jego przyczynami są bezrobocie, wykluczenie społeczne oraz duża podatność niektórych grup ludności na katastrofy, choroby i inne zjawiska, które uniemożliwiają im produktywność.
W ostatnich latach odnotowano spadek skrajnego ubóstwa, definiowanego jako przeżycie za mniej niż 3 dol. dziennie na osobę (według parytetu siły nabywczej z 2021 r.).
Jednak w 2025 r. 808 mln ludzi — czyli 1 na 10 osób na świecie — żyje w skrajnym ubóstwie, co stanowi wzrost w stosunku do wcześniejszych szacunków ze względu na zaktualizowaną granicę ubóstwa. Zaktualizowana międzynarodowa granica ubóstwa wynosząca 3 dol. dziennie spowodowała bowiem zmianę liczby osób żyjących w skrajnym ubóstwie z 713 do 838 milionów w 2022 r.
Skrajne ubóstwo
Jeśli obecne trendy się utrzymają, do 2030 r. 8,9 proc. światowej populacji nadal będzie żyło w skrajnym ubóstwie, a jedynie co piąte państwo zmniejszy o połowę poziom ubóstwa.
Szokujący jest powrót poziomu głodu do poziomu obserwowanego ostatnio w 2005 r. Równie niepokojący jest stały wzrost cen żywności w większej liczbie krajów w porównaniu z okresem 2015–2019. To podwójne wyzwanie: ubóstwo i bezpieczeństwo żywnościowe, stanowi poważny problem globalny.
Po raz pierwszy w historii ponad połowa światowej populacji otrzymuje co najmniej jedną formę świadczeń socjalnych. Pomimo tego kamienia milowego, 3,8 mld ludzi nadal nie jest objętych taką ochroną.
Dlaczego walka z ubóstwem dotyczy nas wszystkich?
Ktoś mógłby zapytać: dlaczego miałbym przejmować się sytuacją ekonomiczną innych ludzi? Powodów jest wiele, ale w skrócie: ponieważ nasz dobrobyt jest ze sobą powiązany. Rosnące nierówności szkodzą wzrostowi gospodarczemu i podważają spójność społeczną, nasilając napięcia polityczne i społeczne, a w niektórych przypadkach napędzając niestabilność i konflikty.
Cele ONZ w zakresie ubóstwa
Zadania (zamieszczone w Agendzie na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju 2030):
1.1 Do 2030 r. wyeliminować skrajne ubóstwo na całym świecie mierzone jako utrzymywanie się za mniej niż 2,15 dol. dziennie
1.2 Do 2030 r. zmniejszyć przynajmniej o połowę odsetek mężczyzn, kobiet i dzieci cierpiących z powodu ubóstwa, we wszystkich jego wymiarach oraz zgodnie z krajowymi politykami.
1.3 Wdrożyć właściwe dla poszczególnych krajów systemy i mechanizmy ochrony socjalnej dla wszystkich ludzi, włączając w to najniższe klasy społeczne oraz do 2030 r. objąć nimi jak największą liczbę grup ubogich i wrażliwych.
1.4 Do 2030 r. wszystkim kobietom i mężczyznom, w szczególności osobom ubogim i wrażliwym, zapewnić równe prawa w dostępie do zasobów ekonomicznych i naturalnych, podstawowych usług, prawa do własności i sprawowania kontroli nad gruntami i innym mieniem, dziedziczenia, właściwych nowych technologii oraz usług finansowych, w tym mikrofinansów.
1.5 Do 2030 r. zbudować odporność osób ubogich i wrażliwych wobec zagrożeń, zmniejszyć ich ekspozycję i wrażliwość na ekstremalne zjawiska klimatyczne oraz wstrząsy gospodarcze, społeczne i środowiskowe, a także katastrofy naturalne.
1.A Zapewnić znaczną mobilizację środków pochodzących z różnych źródeł, w tym ze zwiększonej współpracy rozwojowej, by zapewnić odpowiednie i przewidywalne środki dla krajów rozwijających się, w szczególności dla państw najmniej rozwiniętych, umożliwiających wdrażanie programów i polityk dotyczących wyeliminowania głodu we wszystkich jego formach.
1.B Stworzyć ramy stabilnej polityki na poziomie krajowym, regionalnym i międzynarodowym w oparciu o strategie rozwoju wspierające ubogich i uwzględniające kwestię płci, by wesprzeć szybkie inwestowanie w działania dążące do eliminacji ubóstwa.
